#3 O motylu i unikaniu dysonansu poznawczego

To był szybki i bardzo intensywny tydzień.

Na szczęście udało mi się wyrwać do lasu. Pooddychać. Pocieszyć się ostatnimi kolorami jesieni. Poszurać po liściach i choć trochę uporządkować rozpędzone myśli.

Rozmyślałem sobie o różnych, mniej lub bardziej poważnych sprawach. W tym o dysonansie. Konkretnie dysonansie poznawczym. A jeszcze konkretniej o jego unikaniu. Czemu? A żebym to ja wiedział 😉

I tak wróciła do mnie historia o wiosce, mędrcu i młodym chłopaku z obdartymi kolanami.

Jak to się wszystko łączy?

Zapraszam do posłuchania
Maciek

^{Foto do postu: sam sobie zrobiłem 🙂}